Wat is diabetische neuropathie?

GRATIS SUPPLEMENTADVIES




Ons zenuwstelsel bestaat uit twee gedeelten: het centrale zenuwstelsel (CZS) en het perifere zenuwstelsel (PZS). Het CZS wordt gevormd door de hersenen en het ruggenmerg. Het PZS is opgebouwd uit zenuwen die zich vertakken van uit het CZS, bijvoorbeeld naar de handen en de voeten, maar ook naar organen als hart, lever en longen. Neuropathie is een ziekte van het PZS, het wordt dan ook vaak perifere neuropathie genoemd.
Het PZS is opgebouwd uit zenuwcellen ook wel neurieten genoemd omgeven door een beschermlaag, het myeline. Deze bescherming kan worden vergeleken met de isolatie van elektriciteitsdraden. Myeline beschermt neurieten zowel tegen fysische beschadiging als tegen elektrische storingen van uit het omliggende weefsel. Bij neuropathie kan zowel de zenuwcel als de myeline laag beschadigd of vernietigd zijn. Dit hangt af van de oorzaak waardoor de neuropathie is ontstaan.
Ongeveer de helft van alle diabetes patiënten krijgt met neuropathie te maken. Neuropathie kan een groot scala aan klachten veroorzaken, van vervelend of hinderlijk (tintelingen en doof gevoel) tot ernstige chronisch pijn of zelfs amputatie.
De klachten van diabetische neuropathie
Klachten veroorzaakt door perifere neuropathie
De symptomen van neuropathie kunnen zeer uiteenlopend van aard zijn en sterk verschillen van patiënt tot patiënt. Zo komen er o.a. de volgende klachten voor: (1) tintelingen of een doof gevoel. (2) een branderig gevoel, vooral bij voeten en handen, (3) jeuk, (4) chronische pijn, de sterkte en aard kan enorm verschillen. Bij langdurige neuropathie kunnen ook verlammingen optreden en een vermindering van het spierweefsel (atrofie) ontstaan.Klachten veroorzaakt door stoornissen in het autonome zenuwstelsel
Dit zijn allemaal klachten die worden veroorzaakt door beschadiging of vernieling van het perifere zenuwstelsel. Maar neuropathie kan ook het autonome zenuwstelsel aantasten. Het autonome zenuwstelsel is verantwoordelijk voor een groot aantal processen in het lichaam waarvan wij denken dat "ze van zelf gaan". Het autonome zenuwstelsel regelt de hartslag, de ademhaling, de bloeddruk, darmperistaltiek (het bewegen van de darm) en nog vele andere zaken. Typische klachten die horen bij stoornissen van het autonome zenuwstelsel zijn: (1) orthostatische bloeddruk problemen (duizelig bij opstaan of lang staan), (2) gebrek aan zweet, tranen of speeksel, (3) een blaas retentie (niet kunnen uit plassen), (4) impotentie en (5) in sommige ernstige gevallen hartritme stoornissen, ademhalingsproblemen of maagdarmproblemen zoals obstipatie of een maaginhoudretentie (het niet ledigen van de maag in de darm).Voor diabetes patiënten is het belangrijk om te weten dat er in de beginfase van neuropathie nog geen klachten optreden, dat gebeurt pas later. Een goede controle of het nemen van preventieve maatregelen is daarom erg belangrijk. Te meer omdat diabetische neuropathie in het beginstadium te genezen is.
Overzicht andere Pillie Willie artikelen
- Bot- en gewrichtaandoeningen
- Diabetische complicaties
- Vrouwenklachten
- Hart- en vaatziekten
- Maag- darm aandoeningen
- Neurologische aandoeningen
- Oog aandoeningen
- Urinewegaandoeningen
- Voeding wat is er mis mee
- Chronische Vermoeidheid
- Fibromyalgie
- Herken de oorzaken die succesvol afvallen in de weg staan
- Levensverlenging
- Astma
- Psoriasis
- Kanker
- Depressie
Diagnose van diabetische neuropathie
Neuropathie wordt meestal gediagnosticeerd aan de hand van klachten die de patiënt ondervindt. Dat is jammer want dan is het proces van beschadiging of vernietiging van het perifere zenuwstelsel al een tijd aan de gang. Tijdens de diagnose wordt er zeker ook naar mogelijke andere ziekten gekeken die deze klachten kunnen veroorzaken, maar ook naar het ziekte verleden. Is een patiënt bekent met diabetes dan is de link naar neuropathie snel gelegd.Diabetische neuropathie kan in het beginstadium worden gediagnosticeerd d.m.v. een electromyografie (EMG). Een EMG kan ook uitsluitsel geven welke delen van het PCZ beschadigd zijn. Bij beschadiging van het myeline zien we alleen vertragingen in de elektrische signalen die worden overgebracht. Als de zenuwcellen beschadigd zijn worden er ook vertragingen gemeten maar zijn de elektrische signalen ook zwakker.